Saturday, January 8, 2011

လမ္းေပၚမွာ ေျပးၾကည့္ပါလား

ခုတေလာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းတက်ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ထားတာ တို႕၊ဒီမိုကေရစီအစိုးရတုိ႕ သိပ္ၿပီးနားလွ်ံေအာင္ၾကားေနရပါတယ္ ။

ဒါနဲ႕ . . .။

x x x


ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္အေဖဟာ အပတ္စဥ္ထုတ္ႏ်ဴးစ္၀ိခ္မဂၢဇင္းကိုဖတ္ခြင့္ရဖို႕ အေတာ္ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။
အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း အဲဒီတုန္းက ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားထုတ္မဂၢဇင္းတေစာင္ကို ကၽြန္ေတာ့္အေဖလို သာမန္ေက်ာင္းဆရာတေယာက္အေနနဲ႕ ဖတ္ခြင့္ရဖို႕ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ့ကိစၥပါ။ အေဖဟာ သက္ဆိုင္ရာ၊ဌာနဆိုင္ရာ အသီးသီးမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ားေလွ်ာက္ထားခဲ့ရၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္၊သံုးႏွစ္ကာလေလာက္မွာမွ ၀ယ္ယူဖတ္ရႈခြင့္ျပဳသည္ ဆိုတဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ကိုရခဲ့ပါတယ္။
ရလာေတာ့လည္းဗ်ာ . ႏ်ဴးစ္၀ိခ္ဆိုတာ နာမည္သာႀကီးတယ္၊ဒီေန႕ထြက္ေနတဲ့ေပၚျပဴလာတုိ႕၊အလင္းတန္းတို႕
ေလာက္ေတာင္ျဖန္႕ခ်ိစနစ္ေတြေကာင္းဟန္မတူပါဘူး။အၿမဲတမ္း ႏွစ္ပတ္သံုးပတ္ေနာက္က်ၿပီးမွ ဖတ္ရေလ့ရွိပါတယ္။

Tuesday, January 4, 2011

ေနလို႕ပိုေကာင္းခ်င္ပါတယ္

တစ္ရက္မွာ စာေပနယ္က ဆရာတစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုဆံုတာနဲ႕ ဒီလိုႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္။ `ေဟ့ ခင္ဗ်ား ႏုိင္ငံေရးေဆာင္ပါးေတြေရးေနတာေတြ႕တယ္ ဘယ္လိုလဲ ၀င္ေကာအေရြးခံဖို႕အစီအစဥ္မရွိဘူးလား ´ တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကိုဒီလိုျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။
` ကၽြန္ေတာ္ျပည္သူ႕ေခတ္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ စာေပအႏုပညာသမားဆိုတာ ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးကို ဆရာဖတ္ရလား ´
` ဖတ္မိပါတယ္´
` အဲဒါဆိုရွင္းေနၿပီပဲ ကၽြန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္ကို အတိအလင္းေရးထားၿပီးသားပါ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွေရြးေကာက္ပြဲ၀င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး´
ဒီေတာ့ သူက
` ဒါနဲ႕မ်ားဗ်ာ ဘာျဖစ္လို႕ ကုိယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ျပႆနာမ်ားတဲ့ ဟာေတြ ၀င္ေရးေနရတာလဲ သူမ်ားေတြက ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕လုပ္ေနၾကတာ ဆရာရဲ႕ ခင္ဗ်ားကဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ´
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ေမးခြန္းကို သေဘာက်ၿပီးၿပံဳးမိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ဘာ လိုခ်င္လို႕လဲ .. တဲ့။ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာေတြကိုလုပ္ခဲ့၊ျဖစ္ခ်င္တာေတြလည္းအတန္အသင့္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။အဲဒီျဖစ္ခ်င္တဲ့အထဲ အမတ္ ဆိုတာမ်ိဳးမပါခဲ့။နည္းနည္းေလးမွ စိတ္ကူးယဥ္လို႕မရခဲ့တဲ့ဘ၀မုိ႕ တပ္မက္စိတ္လံုး၀မရွိပါ။ဒါဆို ႏီုင္ငံေရးစာေတြ၊အျမင္ေတြဘာလို႕ေရးေနရတာလဲ လို႕ မသိသားထပ္ေမးလာခဲ့ရင္ `ေရးဖို႕လိုအပ္လို႕၊မေရးရမေနႏိုင္လို႕
ပဲ ေျဖပါရေစ။ကၽြန္ေတာ္တို႕ စာေပသမားေတြတန္ဖိုးအထားဆံုးက အသိဥာဏ္ပညာပါ။အသိဥာဏ္ပညာနဲ႕ဖြဲ႕စည္းေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ေပၚထြန္းလာေရးအတြက္ ကိုယ့္အျမင္ကိုယ့္အေတြးေတြကို အျပဳသေဘာနဲ႕စဥ္ဆက္မျပတ္
ေရးေနတာပါ။ဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ဆိုတဲ့ ခုနကမိတ္ေဆြရဲ႕ အေမးကို ကုိယ့္ဖါသာေမးၾကည့္ေျဖၾကည့္ပါတယ္။ဆိုပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လိုခ်င္တဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၊လိုခ်င္တဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၊လူမႈေရးစနစ္၊အစစျပည့္စံုသြားပါၿပီဆိုပါေတာ့ မင္းဘာလုပ္မလဲ လို႕ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေမးခြန္းထုတ္မိပါတယ္။ေသခ်ာတဲ့အေျဖ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိၿပီးသားပါ။အဲဒီအခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္ စာဆက္ေရးမယ္။တစ္ခါတစ္ေလ ဗီဒီယုိရုိက္မယ္။အဆင္ေျပရင္ ရုပ္ရွင္ရုိက္မယ္ ဗ်ာ။ႏို႕ ခုေကာ ဘာလုပ္ေနလဲ လို႕ ေမးရင္ ခုလဲ အဲဒါေတြလုပ္ေနတာပါဘဲ။ဒါဆို ဘာထူးလို႕လဲ လို႕ ဆက္ေမးစရာရွိပါတယ္။ ထူးမယ္လို႕ယံုၾကည္လို႕ေပါ့။ဒီမုိကေရစီ ရၿပီးရင္၊တစ္နည္းအားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေခတ္သစ္ႀကီးမွာ ဒါ့ထက္ ေနလို႕ပိုေကာင္းမယ္လို႕ ေလးနက္စြာ ရုိးသားစြာယံုၾကည္လို႕ေပါ့ လို႕ပဲေျဖခ်င္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး ေနလို႕ပိုေကာင္းခ်င္စိတ္နဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြကို လုပ္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား ။
ဟိုးသမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္ ကေန ခုခ်ိန္ထိျပည္သူလူထုအမ်ားစု ယံုၾကည္စြာနဲ႕ ေခတ္အဆက္ဆက္ရုန္းကန္ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ယံုၾကည္မႈ က ပိုမိုေနလို႕ေကာင္းတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းပါ။