" လူေပါင္းမွား လို႔ ဘိန္းထုတ္တယ္ "
လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ မူးယစ္ေဆးဝါးထုတ္လုပ္မႈေတြနဲ႔ မကင္းႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ျငင္းစရာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီေလာက္ တိုက္ေနၾကမွေတာ့ ဒီစစ္စရိတ္ကို သဲ့ေနေအာင္သံုးႏိုင္ဖို႔ ရရာနည္းလမ္းစံုနဲ႔ ရွာၾကမွာပဲ။
ဒါေပမဲ့ ရွမ္းျပည္ႀကီးတခြင္လံုး ကမ႓ာ့မူးယစ္ေဆးအမ်ားဆံုးထြက္ရာေဒသႀကီး ျဖစ္သြားရတာ အဓိက ဘယ္သူေတြမွာ တာဝန္ရွိသလဲ ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ရင့္က်က္စြာ သံုးသပ္ၾကဖို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ႏွစ္ ၇၀ ေက်ာ္လာသည္အထိ အစစ နိမ့္က်ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ့ ဒီေဒသသားေတြဟာ စစ္တပ္ရဲ႕ ႏိုင့္ထက္စီးနင္း တရားဥပေဒမဲ့ ျပဳက်င့္မႈေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ခံခဲ့ရတယ္။
ရြာထဲစစ္ေၾကာင္းဝင္လာၿပီဆိုရင္ ေတြ႕ရာ ၾကက္ ဝက္ ဆြဲခ် စားေသာက္၊ ပိုက္ဆံလည္း ေပးခ်င္မွေပး၊ ေပးခ်င္သေလာက္ေပး၊ ရြာကေယာက္်ားေတြ ေပၚတာဆြဲ၊ မသကၤာရင္ႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္၊ မိန္းကေလးေတြ မုဒိန္းက်င့္နဲ႔ ခံခဲ့ရတယ္။
အတိုက္ခံလိုက္ရရင္ နီးရာရြာ မီးတိုက္ၾကျပန္ေသးတယ္။ ဒါေတြဟာ ဒီႏွစ္ေပါင္း ၇၀ အတြင္း တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ျဖစ္စဉ္ျဖစ္ရပ္ေတြပါ။
ခု တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းေတြက အရပ္သားေတြရဲ႕ ကားေတြမီးရႈိ႕ေတာ့ စိတ္ေတြဆိုးၾက၊ အဖ်က္သမားေတြ ကင္ပြန္းတပ္ၾက နဲ႔၊
ဒီႏွစ္ ၇၀ လံုး ရြာေတြမီးရႈိ႕ခံ၊ ၾကက္ ဝက္ ေမြးထားတာေတြ လုယက္ခံ၊ တႏွစ္လံုး နဖူးကေခၽြးေျခမက်ေအာင္ ေတာင္ယာလုပ္ၿပီး စုထားေဆာင္းထားသမွ် လုယက္ဖ်က္စီးခံရတဲ့ ဘဝေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ မီးရႈိ႕ခံရတဲ့ ကားေတြေၾကာင့္ ပူတဲ့အပူေတြနဲ႔ ယွဉ္ထိုး စာနာၾကည့္ႏိုင္ပါေစ။
ဒီလို ဖိႏွိပ္မႈေတြေၾကာင့္ မခံႏိုင္တဲ့အဆံုး လက္နက္ကိုင္ၾက၊ လက္နက္ကိုင္ေတာ့ အစမွာ ေျပာခဲ့သလို စစ္သံုးစရိတ္အတြက္ ရရာနည္းလမ္းနဲ႔ မူးယစ္ထုတ္လုပ္မႈေတြ လုပ္ကုန္ၾက ျဖစ္ကုန္ၿပီး ဆိုးသံသရာ လည္မဆံုးေတာ့ဘူး။
ဒါေတြဟာ ေတာရမ္းမယ္ဖြဲ႕ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာေတြကကို ေသခ်ာေလ့လာ ႐ိုက္ကူးမႈေတြနဲ႔ ေထာက္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြပါ။
ဒီဆိုးသံသရာႀကီး က ရပ္ဖို႔ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းဟာ ဒီေဒသေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေျဖရွင္းၾကၿပီး ဒီစစ္မီး ၿငိမ္းမွ ရမွာ ျဖစ္တယ္။
ေဒသသားေတြလိုလားတဲ့အတိုင္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြကို အျပည့္အဝေပးရမွာ ျဖစ္တယ္။
ဒီလို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရသြားၾကမွသာ မူးယစ္ေဆးဝါးထုတ္လုပ္မႈေတြဟာ ရပ္ဆိုင္းသြားမွာျဖစ္တယ္။
မရပ္ရင္ မရပ္တဲ့ ေဒသ၊ မရပ္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းဟာ ႏိုင္ငံတကာမူးယစ္ႏွိမ္ႏွင္းေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ဝိုင္းဝန္းေခ်မႈန္းခံၾကရမွာပါပဲ။
တဘက္ကလည္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြ ရလာရင္ မိမိတို႔ေဒသတြင္း ျပည္ပရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ဝင္လာေအာင္၊ ကုန္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ခြင့္ေတြ ရလာေအာင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ မူးယစ္ေဆးဝါး ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ကုန္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ခုေတာ့ မွားယြင္းေသာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြနဲ႔ ဒီေဒသႀကီးဟာ စစ္မီးေတြဟုန္းဟုန္းေတာက္၊ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ အလွ်ံပယ္ ျဖစ္ေနပါေရာ။
စကထဲက ပင္လံုမွာ လက္မွတ္မထိုးဘဲ သီးျခားရွမ္းဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအေနနဲ႔သာ ရပ္တည္ခဲ့ရင္ ခုေလာက္ဆို အင္မတန္ လွပ ဧခ်မ္းတဲ့ အာရွတိုက္က ႏိုင္ငံတခု ျဖစ္ေနေရာေပါ့။
ေမာရစ္ေကာလင္း က ကမ႓ာေျမေပၚက နိဗၺာန္ဘံု Paradise on earth လို႔ကို တင္စားခဲ့ရာေဒသ။
ဒီလိုလွပတဲ့ အရပ္ေဒသတခု ဒီလိုျဖစ္သြားရတာကို ျဖစ္ျဖစ္ ငတို႔ဗမာပိုင္ျဖစ္ရဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတာ ခ်စ္ျခင္းတဲ့လား။
ငွက္ကေလးေတြကို ေလွာင္အိမ္ထဲ ထည့္ေမြးခ်င္တဲ့လူနဲ႔ အေဝးကေန ဓါတ္ပံုကေလးေတြ႐ိုက္ၿပီး အဲဒီငွက္ကေလးေတြ သူ႔သဘာဝအတိုင္း ေနေနတာကို လိုလားတဲ့သူ ႏွလံုးသားခ်င္း မတူပါေလ။
က်ေနာ္ဟာ ဗမာတေယာက္ေပမဲ့ အဲဒီရွမ္းျပည္ ကို ခ်စ္လွ၊ သာယာေစခ်င္လွတယ္။ ငတို႔ဗမာေတြနဲ႔ ေပါင္းလို႔ သူတို႔ေဒသႀကီး ပ်က္စီး စစ္သင့္ ဘိန္းထြက္ ျဖစ္ရတယ္ လို႔လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ေမာ္ရစ္ေကာ္လင္း ရဲ႕ ႏွလံုးသားမ်ိဳး က်ေနာ့္အမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္ၾကေစခ်င္တယ္။
ကခ်င္ျပည္ဆိုလည္း လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဦးႏုအစိုးရ ရဲ႕ တ႐ုတ္ကို ဖဲ့ေပးျခင္းခံခဲ့ရတယ္။
ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးဖို႔ေကာင္းတယ္။ တျပည္နယ္လံုး မေပးခဲ့တာ။
ေပးခံလိုက္ရတဲ့ ေဒသေတြဟာ တ႐ုတ္အစိုးရေအာက္မွာ ဧခ်မ္းေန သာယာေနလိုက္ပံုမ်ား။
ခြဲထြက္လိုက္ရင္ တ႐ုတ္ေအာက္ေရာက္သြားမယ္၊ ကုလားေအာက္ေရာက္သြားမယ္၊ ထိုင္းဘက္ပါသြားမယ္ နဲ႔ ဂ်င္းစကား၊ ေျခာက္လံုးလွန္႔လံုးေတြ ေျပာၾကျပန္ေသးတယ္။
ေရာက္စမ္းပါေစဗ်ာ၊ အေပးခံလိုက္ရတဲ့ ကခ်င္ေဒသေတြက သက္ေသပဲ၊ ဗမာေအာက္ေရာက္တာထက္ေတာ့ ဘယ္ေအာက္ေရာက္ေရာက္ သာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ျပည္မသားဗမာေတြဟာ ဘာနဲ႔တူသလဲ ဆိုေတာ့၊ ဆင္းရဲတာလည္း ကုန္းေကာက္စရာမရွိ၊ ကေလးေတြ တျပံဳတေခါင္းေမြးထားၿပီး ပစၥလကၡတ္ထားသလိုပဲ။
တာဝန္မယူႏိုင္ဘဲ ဒီျပည္ေထာင္စု ဆိုတာႀကီး ကို ဇြတ္ဖက္တြယ္ေနၾကတယ္။
ဖက္တြယ္ၾကတာကလည္း ဂ်င္းပညာေရး က ႐ိုက္သြင္းခံထားရလို႔။
မၾကာေသးခင္က တေယာက္က လာမန္႔တယ္။
ဒီဧရိယာစတုရန္းမိုင္ႏွစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္းေဒသႀကီးတည္တံ့ဖို႔ကို ေခတ္အဆက္ဆက္ ဘာ္သူေတြ ေပးဆပ္ခဲ့သလဲ ဘယ္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အဓိကအားထုတ္မႈလဲ ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ ဆိုပဲ။
အံမယ္ေလး ၾကည့္ၾကည့္ေတာ့ ဟိုးပုဂံေခတ္ကထဲက သတ္လာလိုက္၊ တိုက္လာလိုက္တာ၊ ဓါးမိုးၿပီး တည္ေထာင္လာတာ။
ဒီတိုင္းျပည္ ဧခ်မ္းတည္ၿငိမ္သာယာေနတဲ့ ႏွစ္ကာလဟာ ေလာက္ေလာက္လားလား ျပစရာကို မေတြ႕ပါဘူး။
ဒီသမိုင္းဆိုးကေန ကိုလိုနီေအာက္က ႐ုန္းထြက္စဉ္မွာ ဗမာလူထုေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အျပန္အလွန္ယံုၾကည္ေလးစားမႈတည္ေဆာက္ၿပီး ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီးကို ခ်ဳပ္ဆို "ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္"ႀကီး တည္ေဆာက္ဖို႔ အားထုတ္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ၾကာၾကာမခံပါဘူး၊ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ ကလိမ္ကက်စ္ေတြလုပ္ၿပီး စာခ်ဳပ္ေဖါက္ဖ်က္ ဟိုးအရင့္အရင္ ဘုရင္ေတြရဲ႕ ထံုးႏွလံုးမူၿပီး လက္နက္နဲ႔ ျပန္သိမ္းပိုက္ စစ္အင္ပါယာအျဖစ္ ျပန္က်ဆင္း သြားခဲ့ျပန္တယ္။
ေျပာျကည့္စမ္းပါ ဘယ္ခုႏွစ္သကၠရာဇ္မွာမ်ား ဂုဏ္လုပ္စရာေတြ႕သလဲ လို႔။
မရင့္က်က္တဲ့ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္နဲ႔ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီးသည္ ယိုးဒယားကို သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္ ဆိုတာမ်ိဳးကို ဂုဏ္ယူစရာေအာင့္ေမ့ေနေသးရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။
သမိုင္းတေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီအမ်ိဳးက လုယက္ဓါးျပတိုက္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ဘယ္နယ္ပယ္မွာမွ ဘာတခုမွၾကံစည္ တီထြင္မႈဆိုတာ မေတြ႕ပါေလ။
ေလာကမွာ မေပါင္းအပ္ေသာသူနဲ႔ ေပါင္းျခင္းဟာလည္း အမဂၤလာ ကိုးဗ်။
ခ်ိဳတူးေဇာ္
