" ျပည္မသား ဗမာတိုင္း ထမ္းရမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေပးခဲ့တဲ့ တာဝန္ "

" တိုင္းရင္းသားေတြမွာ အခ်ိန္မေရြးခြဲထြက္ခြင့္ရွိတယ္။ ခြဲထြက္ခ်င္စိတ္ မရွိေအာင္ လုပ္ရမွာ ဗမာေတြရဲ႕ တာဝန္ပဲ "

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ခ်စ္လွပါခ်ီရဲ႕ဆိုတဲ့ ဗမာေတြဟာ သူ႔ရဲ႕တန္ဖိုးႀကီးလွတဲ့ ဒီစိတ္ဓါတ္မ်ိဳးကိုက်ေတာ့ ေခ်ာင္ထိုးထားၾကတယ္။

ဦးေနဝင္း ဖ်က္စီးခဲ့တဲ့ သေႏၶဆိုး "ခြဲမထြက္ရ၊ ခြဲထြက္ရင္ စစ္ခင္းမယ္ " ဆိုတာႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားေနၾကတယ္။

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ၁၉၄၇ အက္ဥပေဒေရးဆြဲတဲ့အခါမွာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ၁၀ ႏွစ္အၾကာမွာ ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ခြင့္ရွိသည္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အတိအလင္းထည့္သြင္းေရးဆြဲခဲ့တယ္။

ဒီထည့္သြင္းခ်က္ အဲဒီကတည္းက မဟာဗမာစိတ္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ကန္႔ကြက္ခဲ့ေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ လက္မခံဘဲ ထည့္သြင္းခဲ့တယ္။

ဒါဟာ ဒီျပည္ေထာင္စုဟာ "ေသနတ္မိုးၿပီး မခြဲထြက္ရ၊ ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္မရွိ" လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေပါင္းစည္းထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ၊ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္မ်ားက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ရွိပါလွ်က္ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္ကိုးစား ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈမ်ားနဲ႔ ေပါင္းစည္းၾကပါေသာ အင္မတန္တန္ဖိုးျမင့္ ျပည္ေထာင္စုတရပ္" အျဖစ္ကို ရေအာင္ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးမားစြာ ထည့္သြင္းေပးခဲ့တာပါပဲ။

လက္ရွိ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္အဖြဲ႕ေတြကို ဥပမာျပဳၾကည့္ပါ။
ဟိုးေျမာက္ပိုင္းက ကခ်င္၊ ဝ၊ တအန္း၊ ကိုးကန္႔၊ နဲ႔ ဟိုးအေနာက္ဘက္က ရခိုင္တို႔ဟာ သူတို႔ကို ဖိႏွိပ္ေနတဲ့ ဘံုရန္သူစစ္အုပ္စုကို တြန္းလွန္ဖို႔ တူညီေသာ စိတ္ဝမ္းနဲ႔ တြဲလက္ေတြ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားၾကတယ္။ ပုခံုးခ်င္းယွဉ္ၿပီး အတူအေသခံ တိုက္ပြဲဝင္ၾကတယ္။
ဒါဟာ "ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္" ပါပဲ။

ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ဆိုတာ ငတို႔ၾသဇာခံရမယ္၊ ငတို႔စာသင္ရမယ္၊ ငတို႔စကားေျပာရမယ္၊ ငတို႔စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္သလိုေနရမယ္ လို႔ ေအာင္ေမ့ေနတဲ့သူေတြ ေသခ်ာ အေလးအနက္ဆင္ျခင္ၾကဖို႔ပါ။
ကခ်င္က ကခ်င္စကားပဲေျပာတယ္၊ ကခ်င္စာပဲ သင္တယ္၊ တအန္း၊ ဝ၊ ကိုးကန္႔၊ ရခိုင္တို႔လည္း ကိုယ့္စကားပဲကိုယ္ေျပာ၊ ကိုယ့္စာပဲ ကိုယ္သင္၊ ကိုယ့္ယဉ္ေက်းမႈနဲ႔ ကိုယ္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အၾကားမွာ အျပန္အလွန္ခ်စ္ၾကည္ေလးစားမႈ၊ တဦးကိုတဦး သစၥာေစာင့္သိမႈေတြ ရွိၾကတယ္။
ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ ဆိုတာ မရွိပါဘူး၊ ဗမာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြကို မႏွိမ့္ခ်ပါဘူး၊ တန္းတူရည္မွ်သေဘာထားပါတယ္ တြင္တြင္ေျပာေနၾကေပမဲ့ ျပည္မသားေတြဟာ ဝ ေတြ တ႐ုတ္စာသင္၊ တ႐ုတ္စကားေျပာေတာ့ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ၾကတယ္။
ဝ ေတြ လက္နက္ကိုင္အင္အားတည္ေဆာက္ေတာ့ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ၾကတယ္။
ဝ ေတြကို ဗမာလိုေျပာ၊ ဗမာစာသင္ၿပီး ဗမာသစၥာခံမွ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ရွိတယ္ ေအာင္ေမ့ေနၾကတယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔ တက္တက္စင္ေအာင္ မွားေနတယ္။

ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ကို လိုခ်င္လွပါရဲ႕ ဆိုၿပီး ေရးေန ေျပာေနၾကၿပီး၊ " ျပည္ေထာင္စု" နဲ႔ "စစ္အင္ပါယာ" ေလ ဝမ္းမကြဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
ဒါဟာလည္း ျပည္မသားဗမာျပည္သူေတြ ရဲ႕ အတြင္းစိတ္သေဘာနိမ့္က်လို႔ မဟုတ္ဘူး လို႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။ ဒီတိုင္းျပည္ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ဟာ အင္မတန္ဆိုးရြားလွစြာ တဘက္ေစာင္းနင္း ျပဌာန္းသင္ၾကားခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ ေတြးျမင္စဉ္းစားမႈေတြဟာ က်ဉ္းေျမာင္း လြဲေခ်ာ္ကုန္ၾကတယ္။

ျပည္ေထာင္စု ပံုစံ ေလ့လာဖို႔ အိမ္နီးနားခ်င္းအိႏၵိယ ေလာက္ကို ဥပမာယူႏိုင္ရင္ နားလည္လာမွာ ျဖစ္တယ္။
အိႏၵိယဟာ ျမန္မာျပည္ထက္ လူမ်ိဳးေပါင္းရာခ်ီမ်ားတယ္။ ဘာသာစကားေတြလည္း အမ်ားႀကီး။ စာေပေတြလည္းအမ်ားႀကီး။ ဒီေတာ့ ရံုးသံုးဘာသာစကားကို အဂၤလိပ္စာ ကို ျပဌာန္းလိုက္ရတယ္။
လူမ်ိဳးစုတမ်ိဳးခ်င္းရဲ႕ ယဉ္ေက်းမႈေတြ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ ျပည္နယ္အလိုက္ ျပဌာန္းထားတယ္။
အေမရိကား မွာဆိုလည္း ျပည္နယ္တိုင္းမွာ ဖြဲ႕စည္းပံုဥပေဒကိုယ္စီရွိတယ္။

လူလူခ်င္းေပါင္းတာ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ လိုတယ္။ ျမန္မာျပည္သားေတြဟာ ပညာေရးစနစ္မေကာင္းေတာ့ ဒါကိုလဲ မသိၾက၊ မေက်ညက္ၾကဘူး။
အျပန္အလွန္ေလးစားမႈေပ်ာက္ကြယ္ရင္ ျပည္ေထာင္စုေရးမေျပာနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးေတာင္ အဆင္မေျပဘူး။

က်ေနာ္တို႔ပညာေရးဟာ
အျပန္အလွန္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး၊
အသင္းအဖြဲ႕ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ ကို သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးႏိုင္မႈ မရွိတဲ့အျပင္၊
တဦးေကာင္းတေယာက္ေကာင္း ၿပိဳင္ဆိုင္မႈစိတ္ဓါတ္ေတြ ျမင့္ေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့တယ္။
စာေမးပြဲစနစ္ေတြ၊ အမွတ္နဲ႔ သတ္မွတ္တဲ့ စနစ္ေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔ကို ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတၱႀကီး လူ႔အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့တယ္။

မူလ အင္မတန္ရက္ေရာေဖၚေရြ႐ိုင္းပင္းကူညီတတ္ေသာ ေစတနာထက္သန္လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါလွ်က္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားအဆက္ဆက္ရဲ႕ ေလာဘေတြ၊ အတၱေတြ၊ မာနေတြ ေအာက္မွာ ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟာ ပံုးပန္းသ႑န္ပ်က္ယြင္းေနေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ဒီလို မွားယြင္းစနစ္ေတြ၊ ပညာေရးေတြေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ႏွစ္ ၇၀ ေက်ာ္လာသည့္တိုင္ တိုင္းျပည္ႀကီးဟာ စစ္မီးမၿငိမ္းႏိုင္ဘဲ ဆင္းရဲႏြံက ႐ုန္းမရေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္။

ျမန္မာျပည္သားတိုင္း ငတ္မြတ္စြာ လိုလားေတာင့္တေနတဲ့အရာက တိုင္းျပည္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးခ်မ္းသာခ်င္တာပဲ ျဖစ္တယ္။
ျပည္မသားဗမာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြအေပၚမွာ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ်လိုစိတ္မရွိၾက၊ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈ ရွိၾကသူေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပႆနာက ပညာေရးစနစ္က လြဲမွားစြာ႐ိုက္သြင္းထားေတာ့ သမိုင္းကိုလည္း တည့္မတ္စြာ မျမင္ မသံုးသပ္တတ္ၾကဘူး။
အေလာင္းမင္းတရားႀကီးသည္ ဟံသာဝတီကို သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္ ဆိုတာမ်ိဳး၊ ဘုရင့္ေနာင္မင္းႀကီးသည္ ယိုးဒယားကို သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္ ဆိုတာမ်ိဳးကို ဂုဏ္ယူစရာေအာင့္ေမ့ သင္ယူက်က္မွတ္ေနၾကတယ္။
စစ္အင္အားနဲ႔ မတရားနယ္ခ်ဲ႕က်ဴးေက်ာ္ျခင္းဟာ ဓါးျပတိုက္ျခင္းတမ်ိဳးပဲ လို႔ ရွက္ရြံ႕ရမွာကို သင္ၾကားမခံရဘူး။
ပေဒသရာဇ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ရြံရွာစရာ လုပ္ရပ္ေတြကို ယဉ္ေက်းေသာဒီမိုကေရစီလူ႔အဖြဲ႕အစည္းစံ နဲ႔ တည့္မတ္စြာ ရႈျမင္သံုးသပ္တတ္ေအာင္ မသင္ၾကားခံခဲ့ရဘူး။

ေဒါက္တာမတင္ဝင္း လို ပညာေရးပါရဂူ ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္မ်ိဳးက အစ၊ ဒီလို သံုးစားမရတဲ့ အျမင္မ်ိဳး ရွိခဲ့တယ္။
ခုထိကို ပညာတတ္ ဆိုတဲ့ လူတန္းစားေတြထဲမွာကို "ဒီတိုင္းျပည္ႀကီး ကို ဗမာေတြ ဦးေဆာင္ ထူေထာင္ထားတာ" ဆိုတဲ့ အျမင္ေစာင္းေတြ စြဲမွတ္ ဆုပ္ကိုင္ထားၾကတယ္။

ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ဒီတိုင္းျပည္ဟာ စစ္မီးမၿငိမ္းႏိုင္ ျဖစ္ေနရတာ ျဖစ္တယ္။

သမိုင္းတေလွ်ာက္ ပုဂံေခတ္ က စၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ထူေထာင္ ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က စ ၿပီး၊ ဒီေဒသႀကီး မၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့တာ ခုထိတိုင္ေအာင္ပါပဲ။
ပထမျမန္မာႏိုင္ငံ ပုဂံ ထူေထာင္တယ္။ သထံု ကို စစ္သြားတိုက္၊ ပိဋကပ္သံုးပံုလု။
ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံ ဘုရင့္ေနာင္၊
တတိယျမန္မာႏိုင္ငံ အေလာင္းဘုရား
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္မွ ယေန႔ထက္တိုင္၊
သကၠရာဇ္ေတြ ခ်ေရးၾကည့္စမ္းပါ။
ဘယ္ႏွႏွစ္မ်ား စစ္မက္ကင္းကင္းေနဖူးခဲ့သလဲလို႔။

ဒီေဒသသားေတြ စစ္မီးမၿငိမ္းႏိုင္ စစ္အင္ပါယာဘဝနဲ႔ပဲ ေနခဲ့ရေတာ့၊
" ျပည္ေထာင္စု" ဆိုတာ ဘာမွန္းကို ခုထိ နားမလည္၊ ဝ ကို ဗမာစကားေျပာခိုင္း၊ ဗမာစာသင္ခိုင္းၿပီး ျပည္ေထာင္စု လုပ္ခ်င္ေနၾကတယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြက ဗမာႏိုက္ေဇးရွင္း လို႔ လက္ညွိဳးထိုးတာကိုလဲ သေဘာကို မေပါက္ႏိုင္ၾကဘူး။

ခင္ဗ်ားတို႔ သားေလး သမီးေလး ေမြးလာတယ္၊
တီတီတာတာ စကားေလးေတြ ေျပာတတ္လာ၊ ကေလးေလးက သြက္သြက္လက္လက္ ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာ၊ ငါးႏွစ္ျပည့္လို႔ ေက်ာင္းလည္း သြားထားေရာ သူတလံုးမွ နားမလည္၊ သူ႔အိမ္မွာ အေဖေရာ အေမေရာ မေျပာတဲ့ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ သင္တဲ့ စာသင္ေက်ာင္းႀကီး ကို တက္လိုက္ရတယ္။
အင္မတန္သြက္လက္ခ်က္ခ်ာတဲ့ သားေလး သမီးေလးဟာ ငထံု ငထိုင္း ငညံ့ေလး အျဖစ္ေရာက္သြားရ၊ သူ႔စာသင္ခန္းထဲ သနားစရာ ရယ္စရာ သတၱဝါကေလး ျဖစ္သြားရတယ္။
ၾကည္လႊင္ရႊင္ပ်ၿပီး ေနခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာကေလးဟာ စာသင္ေက်ာင္း သြားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က စ ၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ အံု႔အံု႔မိႈင္းမိႈင္း ငူငူငိုင္ငိုင္ ကေလး ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။
ဒါေတြဟာ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ ရွိသလဲ။

ဒီလို ျပည္ေထာင္စုအမည္ခံ ဒီေဒသႀကီးတနံတလ်ား မွာ ဒီလိုုျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ နိမ့္က် ပညာမတတ္ေသာ ဆင္းရဲမြဲေတေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္သြားေအာင္ ဘယ္သူေတြက လုပ္ခဲ့တာလဲ။

" တိုင္းရင္းသားေတြ ခြဲထြက္ခ်င္စိတ္ မရွိေအာင္ လုပ္ရမွာ ဗမာေတြ ရဲ႕ တာဝန္ "

ဒီကေန႔အထိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ နာက်င္မႈေတြ ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္ေအာင္အားမထုတ္၊
မွ်တစြာ မစဉ္းစား၊

ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ လက္နက္ကိုင္ကုန္ၾကသလဲ၊
ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ မုန္းတီးရန္လို ကုန္ၾကသလဲ လို႔ အေျဖမရွာဘဲ၊

ဘယ္ဗမာမွ တိုင္းရင္းသားေတြကို ႏွိမ္မေနဘူး၊
တိုင္းရင္းသားေတြကို ၫႊန္မွဴးမျဖစ္ရ၊ ဝန္ႀကီးမျဖစ္ရ မကန္႔သတ္ထားဘူး
ဆိုတာေတြခ်ည္းပဲ တဘက္ပိတ္ေျပာေနၾကတယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ကို လိုခ်င္ရင္ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ နာက်င္မႈ ကို မွ်ေဝခံစားႏိုင္ရမယ္။
မတရားမႈေတြ လုပ္ေနတာ လူတစုထဲပါ ေျပာရံု ထိုးခ်လိုက္ရံုနဲ႔ မၿပီးဘူး။
မတရားလုပ္ခံထားရတာကို တသားတည္းရပ္ ဝိုင္းေဖၚထုတ္၊ အတူဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲဝင္ေပးဖို႔ လိုတယ။္

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ိဳးေဖါက္ခံရတယ္။ ဒါကို မတရား ခံရတာ လို႔ မျမင္၊ သူတို႔ဘက္က မရပ္တည္ေပးဘဲ စစ္အုပ္စုသံေယာင္လိုက္ ျပည္ေထာင္စု က ခြဲထြက္မွာကိုေတာ့ သေဘာမတူပါဘူး လုပ္ေနသေရြ႕ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘယ္တိုင္းရင္းသားမွ ယံုၾကည္ ေပါင္းသင္းလိုမွာ မဟုတ္ဘူး။

ကိုယ့္သားသမီး ကိုယ့္တူကိုယ့္သား သူမ်ားအိမ္က ကေလးကို မတရား ႏိုင့္ထက္စီးနင္း လုပ္ခဲ့ရင္ ယဉ္ေက်းတဲ့ တာဝန္သိတဲ့ မိသားစုဟာ တာဝန္ယူ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ရမယ္။
ေလ်ာ္ေပးစရာရွိေလ်ာ္ေပးရမယ္။
ျပစ္ဒဏ္က်ခံဖို႔လို က်ခံေပးရမယ္။

ဒါမွ အျပန္အလွန္ ဆက္ေပါင္းသင္းဆက္ဆံလို႔ ရမွာ ျဖစ္တယ္။

ဒီတိုင္းျပည္မွာ တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ျပည္ေထာင္ေသာ ပဋိညာဉ္စာခ်ဳပ္ကို ခ်ိဳးေဖါက္ခံခဲ့ရၿပီး ဖိႏွိပ္ခံ၊ သူတို႔ေဒသထြက္ သယံဇာတေတြ အလြဲသံုးစားျပဳခံထားရသူေတြ ျဖစ္တယ္။
တက္လာသမွ် ဗမာျပည္မေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဒီျဖစ္စဉ္ေတြကို ရဲရဲတာဝန္ယူ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီး သူတို႔ဆံုးရႈံးမႈေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး ျပန္လည္ေပးဆပ္မႈေတြ ျပဳရမွာ ျဖစ္တယ္။

ဒီလိုမလုပ္ဘဲ " ဒီတိုင္းျပည္က ဘာေတြ ရမလဲ ဆိုတာ ထက္ ဘာေတြ ေပးႏိုင္မလဲ စဉ္းစားပါ "
ဆ ုိေတာ့ကာ
ရွိစုမဲ့စု ဆံုးထားတဲ့ အေႂကြးကေလး ျပန္ရမလား တရားစြဲပါတယ္၊ ရံုးစရိတ္ပါ ထပ္ဆင့္ေပးခိုင္း လိုက္သလိုပဲ။

လူဆိုတာ သူတို႔အနာကို ကိုယ့္အနာလို ထပ္တူရည္မွ် စာနာစိတ္ရွိတဲ့ လူမ်ိဳးကိုပဲ ေပါင္းသင္းခင္မင္လိုသေပါ့။
အမ်ိဳးမ်ိဳးဆင္ေျခေတြေပး ဒီအနာကို မသိက်ိဳးကၽြံျပဳသူမ်ိဳးကို ဘယ္ေပါင္းခ်င္ပါ့မလဲ။

လူခ်င္းေတာင္ အဲသလိုဆို ျပည္ေထာင္ခ်င္းလဲ အဲသလိုပဲ။
လူခ်င္းေတာင္ မေပါင္းခ်င္ရင္ ျပည္ေထာင္ခ်င္း ဘယ္ႏွယ့္္ေပါင္း၊ ဘယ္ႏွယ့္ စု မလဲ။

ထပ္ေျပာပါမယ္။
" တိုင္းရင္းသားေတြ ခြဲထြက္ခ်င္စိတ္မရွိေအာင္ လုပ္ရမွာ ဗမာေတြ ရဲ႕ တာဝန္ "
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ခင္ဗ်ားတို႔ တာဝန္ေက်ပါစ။

ခ်ိဳတူးေဇာ္
Aung Zaw Min

- အခ်ိန္မေရြးျဖဳတ္ခ်ခံရႏိုင္တာမို႔ ျဖန္႔ေဝလိုရင္၊ ေကာ္ပီယူၿပီး ျဖန္႔ေဝၾကေစခ်င္ပါတယ္။